I Komunia Święta

„Tego, kto przyjmuje Zbawiciela w Komunii Świętej, coraz bardziej będzie pociągało na co dzień życie Boże;
będzie wzrastał w Mistycznym Ciele Chrystusa, a jego serce ukształtuje się na wzór serca Bożego”
św. Edyta Stein

Pierwsza komunia święta to uroczystość katolicka, w której podczas Mszy świętej wierni po raz pierwszy przyjmują Eucharystię, czyli zgodnie z wyznawaną przez siebie wiarą, prawdziwe ciało i krew Jezusa Chrystusa pod postacią chleba.

Do pierwszej komunii świętej Kościół dopuszcza wiernych, którzy znają podstawowe prawdy wiary i rozumieją dokonującą się na mszy świętej transsubstancjację, czyli przeistoczenie – rzeczywistą przemianę podczas Eucharystii, chleba (hostii)
i wina w ciało i krew Jezusa Chrystusa.

Pierwsza komunia święta jest bardzo ważnym wydarzeniem nie tylko dla przyjmujących i ich rodzin, lecz również dla całej wspólnoty parafialnej.

Wiek dopuszczenia do I Komunii Świętej

Za względu na to, że w późnym średniowieczu pobożność adoracyjna zaczynała wypierać sakramentalne przyjmowanie Ciała Pańskiego, Sobór laterański IV nakazał, aby wierni, którzy osiągnęli wiek rozeznania (używania rozumu), przystępowali do komunii św. przynajmniej raz w roku. Ów wiek rozeznania był przeważnie definiowany jako wiek, w którym dziecko potrafi odróżnić co jest uczciwe, od tego, co uczciwe nie jest, a w kwestii wiary odróżnia zwykły chleb od Chleba Eucharystycznego.

Wiek, od którego powstaje obowiązek przystępowania do komunii św. w następujący sposób definiował św. Tomasz z Akwinu:

„Z chwilą kiedy w dzieciach budzi się używanie rozumu tak, że mogą przejąć ten sakrament (Eucharystię), można im go udzielić”.
 św. Tomasz z Akwinu, Suma teologiczna (cz. III, kw. 80, a. 9, odp. 3)

W podobnym duchu wypowiadał się św. Antonin:

„Ale skoro dziecko jest zdolne popełnić grzech śmiertelny, jest też od razu obowiązane zachować przykazanie, co do spowiedzi i w konsekwencji także co do Komunii”.
św. Antonin, Suma moralis (cz.III, tyt. 14, r. 2, § 5)

Ogłoszony w 1983 roku Kodeks prawa kanonicznego określa wiek, w którym domniemywa się używanie rozumu, na siedem lat (KPK kan.97 § 2):

§ 2.
Małoletni, przed ukończeniem siódmego roku życia, nazywa się dzieckiem i uważany jest za nie posiadającego używania rozumu. Po skończonym siódmym roku życia domniemywa się, że posiada używanie rozumu.

W Polsce wiek przyjęcia pierwszej komunii świętej jest obecnie ustalony na trzecią klasę szkoły podstawowej. Istnieje jednak możliwość dopuszczenia do komunii św. dzieci młodszych.
Św. Jan Paweł II pochwalał ten zwyczaj.

Dzieci do tego uroczystego dnia przygotowują się przez cały rok.

W dniu uroczystości komunijnej dzieci ubierane są bardzo elegancko. Choć pomału przemija zwyczaj, że dziewczynki zakładają białe, szyte na wzór sukien ślubnych sukienki a chłopcy w garnitury, na rzecz ujednoliconych strojów komunijnych przypominających alby.
Przed I komunią świętą wymagana jest zawsze spowiedź dziecka.

Decyzją ks. arcybiskupa metropolity szczecińsko – kamienieckiego  Andrzeja Dzięgi, dzieci do I Komunii świętej przygotowują się w swojej parafii, w miejscu zamieszkania. Uprzejmie prosimy rodziców by osobiście zgłaszały swoje dzieci na przygotowanie sakramentalne do I komunii świętej. Zgłoszenia można dokonać w biurze parafialnym lub w zakrystii.

W przypadku dzieci, które rozpoczęły naukę w I klasie rok wcześniej, w szóstym roku życia , prosimy rodziców o rozeznanie i decyzję, czy dziecko jest gotowe do przyjęcia komunii św., czy też przystąpi do niej w klasie 3. Informacja o pierwszym spotkaniu dla rodziców jest podawana podczas ogłoszeń duszpasterskich, po rozpoczęciu nowego roku szkolnego.