Czwarta niedziela wielkanocna jest Niedzielą Dobrego Pasterza. To jest dzień szczególnie poświęcony modlitwie o nowe, dobre – święte powołania kapłańskie i zakonne. Liturgia słowa skupia naszą uwagę na Jezusie Chrystusie – Dobrym Pasterzu. W pierwszym Czytaniu z Dziejów Apostolskich uczestniczymy w postawieniu apostoła Piotra i Jana przed Sanhedrynem za uzdrowienie chromego siadającego przy Pięknej Bramie Świątyni Jerozolimskiej. Cud uzdrowienia został dokonany „w imię Jezusa Chrystusa”. On jest kamieniem odrzuconym przez budujących. A stał się „głowicą węgła”, czyli zwornikiem sklepienia będącym najmocniejszym kamieniem scalającym budowlę. Dla nas chrześcijan – rzymskich katolików, budowlą Bożą jest Kościół święty, gdyż jego Głową jest Jezus Chrystus. „I nie ma w żadnym innym zbawienia, gdyż nie dano ludziom pod niebem żadnego innego imienia, przez które moglibyśmy być zbawieni” (Dz 4,12). Refren Psalmu 118 podkreśla ten fakt: „Kamień wzgardzony stał się fundamentem”. Zróbmy rachunek sumienia i odpowiedzmy na pytanie, czy nie należymy do grona gardzących Panem Bogiem, Jego przykazaniami, Jego prawem, a szczególnie ogromem Bożej miłości i miłosierdzia. W drugim Czytaniu z Pierwszego Listu Świętego Jana Apostoła autor przypomina nam, że jesteśmy dziećmi Bożymi dzięki miłości Ojca Niebieskiego. Jan Apostoł wskazuje dramat ludzkości i świata polegający na niepoznaniu Boga. Tylko miłość Boża kształtuje nas, rozwija do pełni człowieczeństwa, doskonali naszą nieśmiertelną duszę, której celem jest osiągnięcie życia wiecznego – zjednoczenia i komunii z Trójcą Przenajświętszą. W Ewangelii według św. Jana autor stawia nas przed Jezusem Chrystusem – Dobrym Pasterzem. Jezus sam opisuje cechy dobrego pasterza odróżniające go od najemników. TYLKO JEZUS CHRYSTUS jest naszym Pasterzem. TYLKO ZA NIM możemy iść przez życie. TYLKO ON może dać nam prawdziwe życie i to w obfitości! TYLKO ON jest Dawcą życia wiecznego. Nie tylko dzisiaj, ale jak najczęściej, pamiętajmy o modlitwie dziękczynnej za biskupów i kapłanów, którzy przedłużają Kapłaństwo Chrystusowe i dają nam naszego Pana – Jezusa Chrystusa realnie obecnego w sakramentach świętych. Módlmy się także za powołanych do służby Bożej w życiu zakonnym i misyjnym o żywą nadprzyrodzoną wiarę, która usłyszy Jezusowe: „Pójdź za Mną!”. Niech będą dobrymi narzędziami Pana Boga w budowaniu Królestwa Bożego w duszach ludzkich i pomiędzy ludźmi aż po krańce świata!